تجربه یادگیری سی پلاس پلاس به صورت Self-Study
در این نوشته از تجربیاتم در زمینه یادگیری زبان برنامه نویسی سی پلاس پلاس به صورت آکادمیک و دانشگاهی نوشته‌ام.
روزی که فهمیدم توی دانشگاه قراره سی پلاس پلاس به عنوان زبان درسِ مبانی برنامه نویسی تدریس بشه خیلی ناامید شدم؛ از اون‌جایی که با پایتون کار کرده بودم، به شدت مشتاق بودم پایتون یاد داده بشه این ترم.
اما به هر حال ترم شروع شد و ما بودیم و سی پلاس پلاس؛ در برخورد‌های اول با سی پلاس پلاس، با سینتکس دشوارتری نسبت به پایتون مواجه شدم. در ابتدای کار شروع به یادگیری از طریق کتاب کردم، اما طولی نکشید به این نتیجه رسیدم که یادگیری برنامه نویسی از روی کتاب منسوخ شده و بیشتر کتاب‌های فارسی هم ترجمه‌هایی بی‌کیفیت از کتاب‌های خارجی هستند و همچنین با کمی سرچ متوجه شدم که در کل منابع فارسی خیلی خوبی برای برنامه‌نویسی وجود نداره.
به عنوان کسی که قبلا با زبان پایتون برنامه می‌نوشت، با کلیات برنامه نویسی آشنا بودم. اما در برخورد‌های اول با سی پلاس پلاس، با سینتکس دشوارتری نسبت به پایتون مواجه شدم.
در ادامه اما بیخیال کتاب و استاد شدم و شروع به استفاده از دوره‌های اینترنتی کردم. یعنی دقیقا کاری که برای یادگیری پایتون انجام داده بودم، اما با این تفاوت که این بار از آموزش انگلیسی استفاده کردم. دوره‌ای که من استفاده کردم، C++ Tutorial for Beginners – Full Course نام داشت که از YouTube قابل دسترسی است.
هر چه جلوتر میرفتم به این نتیجه میرسیدم که برنامه نویسی بیشتر از کتاب و استاد، نیازمند تمرینه.
در شروع کار به پیشنهاد استاد درس مبانی برنامه نویسی و سی پلاس پلاس از یک IDE به نام code blocks استفاده کردم. اما پس از گذشت مدتی و جستوجو در اینترنت، CLion رو پیدا کردم که به مراتب بهتر و هوشمندتر از IDE قبلی بود.
و اما جمع بندی اینکه براساس تجربیات من، یادگیری برنامه نویسی فقط متکی به شخص و تمرینه. و با گذاشتن زمان کافی و تلاش میشه به حد مطلوبی در برنامه‌نویسی رسید.