جادی زمانه ات را بشناس (:
من برنامه‌نویس نیستم اما ارتباط جسته گریخته‌ای با برنامه نویسی داشته‌ام. این ارتباط از زمان دبستان شروع شد با یک Commodore64. البته از زمانی که من دبستان بودم خیلی وقت گذشته است حدود 35 سال. اما بعدها فقط در دوره دبیرستان با visual basic کمی کار کردم و بعد از آن کاملا از برنامه‌نویسی دورشدم.
تقریبا 19 سال بعد، وقتی که دیگر یک طراح صنعتی محسوب می‌شدم و کلی نمونه کارهای جدی داشتم و در رشته خودم شناخته شده بودم فکر کردم چرا نباید یک زبان برنامه‌نویسی بلد باشم بعد از بررسی زبان‌های مختلف به این نتیجه رسیدم که پایتون برای من بهتر است اما بازهم دیدم هدف خاصی ندارم و در ضمن از کجا باید شروع کرد؟ از آخرین باری که من برنامه‌نویسی کرده بودم در سال 76 ، تا سال 95 که تصمیم به شروع گرفتم تقریبا انگار اصحاب کهف باشم که تازه از خواب بیدار شده تقریبا هیچی از هیچ چیز این دنیای آی تی را نمی‌فهمیدم.
خلاصه بگم که یک آدمی به اسم جادی که خودش و کارهاش هم مثل اسمش جالب و متفاوت بود و مثل خیلی آدم های دیگر در حوزه آی تی در توییتر دنبالش می‌کردم نوشت که دوره پایتون آنلاین دارد که 50 درصد تخفیف خورده و من هم رفتم ثبت نام کردم فقط چون تخفیف داشت و آنلاین بود. 🙂
کار از همینجا آغاز شد دوره تمام شد من بیشتر کار کردم شروع کردم به خواندن و یاد گرفتن و خلاصه به جایی رسید که امروز بلدم یک وبسایت ساده با پایتون و جنگو بسازم و منتشر کنم.
شاید چیز عجیبی نباشد اما برای من معنای خیلی بزرگی دارد من به عنوان کسی که مسؤولیتی در قبال خانواده دارم و فقط یک روش اصلی درآمد داشتم که در طی سال‌های گذشته با تهدیدهای جدی مواجه بود حالا تبدیل شده‌ام به آدمی که یک راه دیگری برای کسب درآمد دارد هرچند که تازه کار هستم و درآمد حاصل از این دو روش با هم قابل مقایسه نیست.
من به جای تاکید بر همه توانایی‌ها و تاثیرگذاری‌هایی که جادی در دنیای حرفه‌ای و تخصصی خودش دارد که زیاد هم هستند (وبلاگ، پادکست، فعالیت اجتماعی، نقد، آموزش و چندتا کار دیگه که فقط خودش میتونه همه رو لیست کنه) فقط می‌خواهم به یک نکته اشاره کنم؛ جادی به جای آنکه صرفا برای هم صنفی‌های خودش محتوای تخصصی ایجاد کند یک دریچه‌ای را باز کرده تا افراد رشته‌های دیگر حتی از سر کنجکاوی و فضولی هم بتوانند به این دنیا سرک بکشند من نمی‌دانم هدف شخصی‌اش چیست اما این یک رویه ثابت در بسیاری کارهای اوست مثلا یک مجموعه ویدئو دارد که در ابتدای آن اشاره می‌کند لازم نیست شما برنامه‌نویس باشید بلکه لازم است درک برنامه‌نویسی داشته باشید و می‌توانید تمام ویدئو را نگاه کنید بدون آنکه حتی یک خط کد بنویسید.
من به عنوان کسی که خیلی دیر و به صورت غیر حرفه‌ای وارد برنامه‌نویسی شدم همواره با دیوارهایی روبرو می‌شدم که در رشته تخصصی خودم هیچ گاه آن‌ها را ندیده بودم. نداشتن آدم‌هایی که بتوانی با یک تلفن یا یک پیغام مشکلات و سوال‌های خود را بپرسی بارها باعث شد که من یک هفته تمام و روزی 4 یا 5 ساعت فقط با یک باگ کوچک درگیر باشم. مثلا من فقط برای اینکه با چند نفر آدم حرفه‌ای در برنامه‌نوسی در ارتباط باشم با هزینه‌ای سنگین یک کلاس برنامه‌نویسی پیشرفته ثبت نام کردم که بتوانم کامپیوترم را ببرم و چندتا سوال اساسی از معلم یا همکلاسی‌ها بپرسم.
بعد از این بود که فهمیدم که خود من در چه محیط مستعدی برای طراحی بودم و هیچ وقت این دیوارهایی را ندیده بودم که ما در اطراف خودمان و حرفه تخصصی‌مان می‌سازیم. بارها به عنوان استاد طراحی برخورد خوبی با دانشجویانی که از رشته‌های دیگر آمده بودند نداشته‌ام یا از اینکه ساده‌ترین چیزها را در رشته ما نمی‌دانند بی‌حوصله شده بودم و با خودم فکر کرده بودم تو برای چی آمده‌ای.
من اشتباه کرده بودم مثل من نباشید. مثل جادی باشید 🙂
امروز اما فکر می‌کنم جادی به تنهایی و با تبلیغ اینکه همه می‌توانند یاد بگیرند و لازم نیست حتما برنامه‌نویس حرفه‌ای بود و می‌شود برنامه نویس معمولی و خوشحالی بود سرنخ بسیار مهمی به دست من داد و باعث شد من آدم توانمندتری بشوم.
به هرحال من هنوز برنامه نویس نیستم اما با شناختی که پیداکردم می‌توانم به ارتباط‌های بیشتر بین برنامه‌نویسی و طراحی صنعتی فکر کنم. امروز در کلاس‌های دیزاین از الگوریتم‌های برنامه‌نویسی برای دانشجویان طراحی می‌گویم و در بین دوستان برنامه نویسم از تکنیک‌های خلاقیت و پروسه دیزاین. فکر می‌کنم امروز آدم خوشحال‌تری هستم چون دوست داشتم برنامه‌نویسی یاد بگیرم و یک نفر راه را نشانم داد.
چندتا توصیه برای خودم که فراموش نکنم:
- اجازه بدهیم آدم‌های دیگر از رشته ما آگاه شوند
- اجازه بدهیم دیگران تخصص‌های ما را یاد بگیرند و تجربه کنند
- راه ورود به یک رشته را برای کسی نبندیم این به جایگاه و توانایی ما لطمه‌ای نمی‌زند بلکه به ما چیزهای جدید می آموزد و نگاه‌های نو را وارد رشته ما می‌کند.
- همیشه در جمع‌ها، دورهمی‌ها، رویدادهای تخصصی سعی کنیم جایی برای کسانی که تازه کار هستند و یا شبکه دوستان ندارند باز کنیم.
به قول جادی:
شاد باشید! 🙂