تجربه حضور در کلاس برنامه‌نویسی
رشته تحصیلی من در هنرستان و بعد دانشگاه کیلومترها با علاقه‌ام به کامپیوتر و برنامه‌نویسی فاصله دارد. ساده بگم تا ترم دوم دانشگاه خودم هم نمی‌دانستم دقیقا به چه چیزی علاقه‌دارم و دوست دارم در آینده چکاره بشم، تا اینکه متوجه شدم چقدر حالم با برنامه نویسی خوب است و چقدر این کار برایم جذاب است. از همان زمان شروع کردم به یادگیری برنامه نویسی به شیوه خودآموز، چند ویدیو از جادی، دوره پایتون sololearn و … .
بدی یادگیری برنامه نویسی در خانه این بود که بعد از یک مدتی در یادگیری سرد میشدم، فاصله‌ام بین تمرینات بیشتر و بیشتر می‌شد و بجای کد زدن به خواندن مطالب و دیدن ویدیو‌ها اکتفاء می‌کردم (کسی بالا سرم نبود که مجبورم کنه کد بزنم). گذشت تا اینکه یک روز بعد از ظهر که تنها و خسته و بی‌حوصله در مغازه نشسته بودم توی گوگل سرچ کردم «آموزشگاه برنامه نویسی» و بعد به لایتک رسیدم و در دوره آموزش مقدماتی #C ثبت نام کردم.
الان که این مطلب را می‌نویسم دو جلسه از کلاس گذشته است و روی هم رفته تجربه حضور در یک کلاس برنامه نویسی خیلی بهتر از آن چیزی بود که فکرش را می‌کردم. اینکه استادی باشد تا بعد از توضیح هر مبحث آدم را مجبور کند تا کد بنویسید، عده زیادی آدم که با سن‌های مختلف یک جا جمع شدند تا برنامه نویسی یاد بگیرند همه دست به دست هم می‌دهد تا تجربه حضور در کلاس با نشستن در خانه و دیدن فیلم‌های آموزشی به هیچ وجه قابل قیاس نباشد. خاصه اینکه کلاس‌های لایتک در «باکس شریف» برگزار می‌شود، یک فضای کار اشتراکی که در آن تعداد زیادی برنامه‌نویس کنار هم نشسته‌اند و کار می‌کنند.
احساس می‌کنم بعد از بیرون آمدن از دانشگاه رفتن به لایتک دومین تصمیم درست زندگی‌ام است.