قرص معجزه آسا
وقتی کاترین مک کورمک در سال 1875 بدنیا آمد، بندرت زنان به دانشگاه میرفتند، حق رای نداشتند، و همچنین استفاده از روش های ضدبارداری جرم تلقی می گشت، و او برای تغییر تمامی اینها دست بکار شد. او در سال 1904 در رشته زیست شناسی از دانشگاه ام آی تی فارغ التحصیل شد، در جنبشی که به حق رای زنان منتهی شد نقش داشت، و همچنین در طول عمرش در ارتقای تحصیلات زنان فعالیت نمود. اما بزرگترین نقش او در بهبود وضعیت تحصیلی زنان از مسیری کاملا غیرقابل انتظار بود: پشتیبانی از ساخت و گسترش قرص های ضد بارداری.
در طول قرن بیستم، حضور زنان در بازار کار آمریکا بطور چشمگیری افزایش داشت، خصوصا از میانه دهه 1960. این جریان همچنین با افزایش تعداد زنان در شغل های حرفه ای مانند پزشکی و حقوق همراه بود. تحقیقات کلودیا گولدین، اقتصاددان، نشان میدهد عامل مهمی در توضیح این پدیده اختراع و قانونی سازی قرص های ضد بارداری بود.
درحالیکه قرص در سال 1960 برای فروش مجوز گرفت اما همچنان 24 ایالت در آن زمان فروش هرگونه روش ضدبارداری را ممنوع کرده بودند. اما افزایش تقاضا در نهایت موضوع را به عرصه عمومی کشاند و در میان بحث داغ احتمال آنارشی جنسی از یک طرف و حق زنان در تعیین زمان بچه دار شدن از طرف دیگر، دیوان عالی در 1965 اعلام کرد دولت حق دخالت در چنین امور خصوصی شهروندان را ندارد و ممنوعیت فروش قرص برداشته شد.
از 1955 تا 1970 زنان کمتر از 10% شرکت کنندگان در رشته های حقوق، مدیریت، پزشکی و دندان پزشکی بودند، اما این ارقام تا 1980 دو برابر شد و تا 1995 بسیاری از رشته های دانشگاهی پذیرای تا 50% زنان بودند. اما شاهد اصلی ما در نقش قرص های ضد بارداری در این تغییر بزرگ از آنجا می آید که ایالت هایی که فروش آن را زودتر قانونی کردند، به همان صورت زودتر شاهد افزایش حضور زنان در رشته های دانشگاهی حرفه ای و مشارکت در بازار کار بودند.
قرص ضد بارداری در مجموع باعث کاهش تعداد بچه ها نبود بلکه به زنان قدرت انتخاب زمان بچه دار شدن را داد. قرص ضد بارداری بعنوان روشی کم هزینه برای به تاخیر انداختن بچه دار شدن به زنان این امکان را داد تا برای مدت طولانی تر در مدرسه و دانشگاه بمانند، مسیرهای شغلی طولانی مدت تری را دنبال کنند، و مدت زمان بیشتری در بازار کار مشارکت نمایند.
الکس تبراک – اقتصاددان در دانشگاه جرج میسون